zaterdag 31 oktober 2015

KLEIN SPOOK

Morgen is het Allerheiligen.
Vroeger gingen we met mijn ouders naar het kerkhof en daarna hutspot eten bij mijn grootouders.
Dat werd gevierd, als je dat zo mag noemen.

Nu doen we dat niet meer.
Ergens is dat jammer.
Waarom gaat Allerheiligen een beetje teloor?
Omdat het een triestig feest is?
Dat mag blijkbaar niet meer.  Alles moet altijd goed en blij en mooi zijn.
Maar dat is het leven niet altijd.
(dat is hier de laatste tijd nogal te merken, helaas.)

Of omdat het niet te goed te "marketen" is?
Nee, dan lenen we liever Halloween van over de oceaan.
Want daar kunnen we lekker veel merchandising rond verkopen.
Dat Halloweengedoe, ik moet er niet van weten.

Dus toen de kribbe een mailtje stuurde dat ze vrijdag Halloween gingen vieren, en dat onze kleine spruit verkleed mocht komen, dacht ik: ach wel nee.
Maar ergens zo steiekem heeft het mijn creatieve brein getriggerd.
Zo komt het dat ik woensdagnacht na een voeding allerlei ideeën krijg, bedenk dat ik geen tijd meer heb om iets te naaien, maar dat een wit topje van mij misschien wel kan dienen als kleedje voor haar en met wat flockfolie krijg je dan:






een schattig klein spook!


woensdag 28 oktober 2015

ZONNEBLOEM



bron afbeelding: smartflower.com





Valt je mond ook open van verbazing bij het zien van deze foto?
Bij mij was dat het geval deze morgen.  Zie ik dat goed?

Een bloem, gemaakt uit zonnepanelen.
Die net als een zonnebloem meedraait met de zon en daarom steeds een optimaal rendement heeft.
Als een echte bloem gaat ze ook dicht bij zonsondergang en weer open bij zonsopgang.
Bij het sluiten worden de panelen gereinigd, waardoor het rendement hoog en stabiel blijft.
Met de bloem willen de makers ook een oplossing zorgen voor de problemen van overbelasting van het net: er wordt net zoveel elektriciteit geproduceerd als je nodig hebt als gezin.  Zodra je die hoeveelheid bereikt hebt, gaat de bloem dicht.
Smartflower is echt wel de juiste naam hiervoor.
Er wordt gegooid met termen als smartgrids en smartbuildings, maar echt veel "slimme" oplossingen heb ik nog niet gezien.   Dit is een creatieve oplossing: zowel technisch als esthetisch.


bron afbeelding: smartflower.com


Want ja, ik vind ze mooi.  Als architect en schoonheidsliefhebber zijn die zonnepanelen, we moeten eerlijk zijn, nogal een doorn in het oog.  Maar deze is een meerwaarde voor elk project.
(en nee, ik word niet gesponsord om dit te schrijven, ik ben gewoon fan.)

Ze komt ook in allerlei kleurtjes, dat helpt altijd om mij over de streep te trekken.
Ik zou er zo één in mijn tuin willen planten.
(na het opvragen van de afmetingen, blijkt dat niet mogelijk, want ons stadstuintje is 15 cm te smal.  Bummer.)


bron afbeelding: smartflower.com



bron afbeelding: smartflower.com




maandag 26 oktober 2015

NIEUWE VRIEND


Na de flockfolie, heb ik een nieuwe liefde: de textielpen.
Dat gaat zo mogelijk nog sneller.
Bij tijdsgebrek en toch onweerstaanbare zin om een zelfgemaakt cadeautje te maken, is de textielpen uw vriend!  Toch alleszins de mijne.

Sinds ik samen met Aaron veel teken, merkte ik ook dat ik graag teken.
Dat resulteerde al eens in een boekje en het smaakte naar meer.
Dus hier een resem getekende geschenkjes.



Voor de nieuwe kribbe, slabbetjes met ballonnen, nog gemaakt een kwartier voor vertrek naar hun instuif.





Body'ke voor een zwangere vriendin.




Body'ke voor metekindje Jeff en eenzelfde als laat geboortegeschenk.



Nog zo'n bootje op een t-shirt voor Aaron.
Iedereen content, en vooral ikzelf dat ik nog eens iets min of meer thuis-gemaakt heb!

donderdag 22 oktober 2015

WOLK

Hoe moeilijk kan het zijn om een antislip badmat te vinden?

Eerlijk, ik heb uren gespendeerd op webshops en ben bij een niet-nader-genoemde-galerij-met-4-letters geweest en toch nog niet mijn goesting met de juiste afmetingen gevonden.
Héhé.

Voor de badkamer is er nog steeds geen oplossing.
Voor onder Aaron zijn potje in de living wel:
Van miserie trok ik naar een niet-nader-genoemde-zelfbouwketen en kocht er een simpele witte mat (zo was er maar 1, zelfs dat is nog niet evident blijkbaar).
Thuisgekomen knipte ik er een wolk uit.
Ik zag ooit dat je dat eenvoudigweg kan doen bij de dames van A Beautiful Mess en het is echt zo simpel als ze laten uitschijnen.





Heel tevreden ben ik met het resultaat!
En zie, ons (b)engeltje is ook blij.




dinsdag 20 oktober 2015

LIEFSTE ANNABEL MAAND 9-10 *** ZOMEREDITIE

Begin juli ben je 8 maanden en kan je eindelijk (na heel lang bijna) alleen zitten.
Je vind het fijn, zit graag op de speelmat omringd door speelgoed.
Wij vinden het ook fijn.  Het gebeurt al eens dat mama en papa gewoon in de zetel zitten.  Even.  Rustig te kijken hoe jij en je broer aan het spelen zijn.

Je wordt een grote meid. Het baby gaat er af. Je bent heel nieuwsgieirg en kikt gretig rond.
Je laat van je horen. Babbelt veel en LUID!!!
Oefent verschillende klanken, boewaaa, boewaa, tata of trillen met je lippen, brrrrrrr

Je wordt mobiel, rondjes draaien op je poep, eerste pogingen tot kruipen:  beentjes schuiven onder poep, maar dan rol je om.
Maar niet getreurd, je kan al zittend ook diep voorover buigen en heel ver reiken, en zo kan je aan heel veel aan.
Je wil ook werkelijk ALLES vastpakken en uiteraard, het logisch vervolg, ALLES in je mondje steken.  Het liefst van al pak je je broer zijn speelgoed: treinen, sporen, duploblokken, de vrachtwagen.  Vele malen interessanter dan je babyspeelgoed blijkbaar.

Twee weken later schuif je achteruit als je op je buikje ligt.  Het is een begin, hé, meid.  Maar jij vind het niet leuk.  Je wordt ook veel heviger, laat van je horen, eist je aandacht op.  En dat mag, hoor!
Onze brave baby is niet meer.
(En dat vind ik dus niet erg, hé. Onthoud maar: brave meisjes komen in de hemel, stoute overal.  Goede raad van een moeder die veel te braaf is.)

Je trekt een gek snuitje en begint als gek te snuiven, als je iets wil wat je nog niet kan.
Omi noemt je 'een dulle griet'.    Ze geniet dat je eigenzinniger wordt en als je luidop lacht.
Wij allemaal.  

Je wil zo graag op ontdekking, dat voeden moeilijk wordt.



Eerste keer in het plonsbadje is een plezier!  Eerste keer zwemmen vond je ook fijn.
We gaan op reis naar Cadzand.
Als we je op een handdoek zetten op het strand, wriemel je je een weg tot je in het zand zit.
Je laat het zand tussen je vingers glijden.
Wat mooi om te zien.
Dan proef je ervan.  Natuurlijk.  Ach wat, je komt er wel achter dat dat niet zo lekker is.
Als we met z'n allen een ijsje eten, vind jet het NIET grappig dat jij er geen krijgt.  Papa geeft uiteindelijk als zijn bol op is zijn hoorntje aan jou en je smikkelt het in geen tijd naar binnen.



Na onze reis ga je naar een nieuwe kribbe.
Ze zijn verhuisd naar een gloednieuw stekje, een groot en licht speelparadijs voor jou.  
Je gezichtje is weer veranderd.
Je krijgt hetzelfde haar als je broer en je moeke.  Blond met mooie golfjes er in.  En je hebt prachtige blauwe ogen.  Met een randje.

Eten gaat steeds beter.  Boontjes uit het vuistje vind je de max.
Maar ook fruitpap.
Op een terrasje wil je per se de citroen uit mijn glas proeven.
Ik laat je, en verheug me op wat er komt.  Je gezicht is onbeschrijfelijk en je krijgt er rillingen van.
Maar je wil wél nog.

Je kan ondertussen vlot rondjes draaien op je buik, maar als je probeert te sluipen, ga je nog steeds achteruit, een grote frustratie.
Je speelt al even graag op het grote bed als je broer.  Rolt in geen tijd van de ene kant naar de andere.



Half augutstus probeer je te kruipen.  Je gaat in startpositie zitten, maar daar stopt het.
Als ik je wil stimuleren, door een speeltje verder te leggen 'kom maar, meid, kom maar tot hier, je kunt het'.  Dan komt je broertje meedoen: ja, zusje, je kunt het.  En dan legt hij het speelgoedje wat dichter :-).
Op bezoek bij vrienden kruip je ineens.  Wat gaf de doorslag?  Hun kruipende zoontje?  Of hun grote superzachte mat?
Je kruipt eerst maar heel kort, om speeltjes te pakken en gaat dan weer zitten.
Maar eind augustus valt ineens je frank dat je ook verder kan kruipen.  Hoppa, je bent vertrokken.  Op verkennig!
Probeert de keukenkast open te doen.
Je probeert je ook op te trekken in je bedje.  Dezelfde avond.
Het lukt maar tot je knietjes, maar als ik je vast heb, kan je wel staan als je je vasthoudt aan de bedrand en daar ben je zelf heel fier over en blij!
Ook in de zetel beneden kan je staan als je op de leuning leunt.

Wat gaat het weer snel ineens meid.
De zomer is alweer voorbij.  Maar het was wel een hele mooie, je eerste zomer.

vrijdag 16 oktober 2015

FAIR WEAR FRIDAY

Het is week van de Fair Trade.
Tijd om jullie (en mezelf) eraan te herinneren dat er voor veel dingen alternatieven zijn, die beter zijn voor de mensen die ze maken en ook beter voor jezelf.
Dat laatste wordt naar mijn mening veel te weinig in de verf gezet om eerlijke (en/of ecologische) producten te verkopen.
Chocolade van de wereldwinkel is echt de lekkerste.
Biokatoen is altijd superzacht.  Zo fijn om te dragen!


Neem nu mijn zwarte longsleeve van Mandala, gekocht bij Today Is a Good Day.
Zo lekker zacht en warm, echt een favoriet in de winter.
Past bij alles, vandaag samen met:
- een rok van Vero Moda.  Rankabrand score D, dus niet ok.  Ze zijn wel goed bezig op vlak van arbeidsomstandigheden, maar niet qua milieu en duurzaamheid.  Boe!  Ik kocht de rok 10 jaar geleden, jawel, en toen was ik nog geen bewuste consument.
- een cardigan van JBC.  Hoera voor deze Belgische keten, dat ze zich aangesloten hebben bij de Fair Wear Foundation!  Ik kocht er een cardigan voor Annabel en wilde hem dolgraag zelf.  Maar bij de dames hadden ze geen mooie.  Bij de meisjes daarentegen: keiveel keuze in kleurtjes en textuurtjes.  Dus deed ik het weer: ik kocht een van bij de meisjes en ben er heel blij mee.
- nylonkousen van DoréDoré.  Eerlijk: ik heb bij de aankoop van deze kousen totaal niet stilgestaan bij de eerlijkheid ervan.  Omdat ik nog nooit nylonkousen ben tegengekomen in een eco-webshop, en je dat nu ook niet echt tweedehands koopt, dacht ik dat het sowieso niet in orde was.  Maar kijk, ze worden in Italië gemaakt met aandacht voor duurzaamheid en kwaliteit.  Best ok, dus.
- schoenen van Camper.  Met hakjes, dus ik draag ze zelden, maar ze mochten nog eens uit de kast.  Ik dacht altijd dat Camper een goed merk was.  Op planetshoes.com en hippeschoentjes.be worden ze gezien als 'duurzaam'. Maar Rankabrand geeft ze een E score.  Blijkbaar zijn ze erg ontransparant.  Wat moet ik daarvan denken?  Een merk dat gestart is op een verschil te maken, maar dat bij zijn groei tot wereldwijde keten een beetje de weg is kwijt geraakt?

En wat hebben de kindjes aan vandaag?



Aaron: broek en longsleeve tweedehands, respectievelijk van Young Dolphins in Leuven en Tweetjes in Wilsele-Putkapel. Schoenen van El Naturalista van HippeSchoentjes.be.
Annabel: kousenbroek en jurkje tweedehands via 2dehands.be. Bodyke in bruikleen.  Jasje handgemaakt door (groot)tante Onliemie (is het niet prachtig??). Slofjes van Bobux bij DeKleineZebra.com.

Die kindjes, die zijn goe bezig he.
Mama is nog voor verbetering vatbaar soms.
Maar ze doet haar best.

Doen nog hun best om een eerlijke kleerkast bijeen te sprokkelen:

zaterdag 10 oktober 2015

VOOR MEME


"Ek ben een echte boerinne"
zei je eens en ik proestte het uit.
Je was verontwaardigd dat ik daarmee moest lachen.
"Mémé, als je iets niet bent, dan is het wel een boerin."
"Abakkedoe", zei je en je legde uit dat je van boerenkomaf was.
Dat mag best zijn, maar het strookt echt niet met mijn beeld van jou.
Je was een echte dame.
Altijd de haren opgestoken en stijlvol gekleed in rok en nylonkousen.
Vaak in het zwart, liefst met witte bollekes.
Die nylonkousen gingen zelfs op het strand niet uit, dat herinner ik me dat ik dat bij pootje baden heel gek vond.


Als kind keek ik altijd erg uit naar het kerstfeest in Waregem.
Marijke en ik waren de enige meisjes en we werden extra verwend met knuffels en complimentjes.
We mochten lang opblijven, er leek maar geen einde te komen aan de cadeautjes van tantes en nonkels, we aten lekker, jij kookte voor de hele bende, en er was altijd veel leute.


In de vakanties logeerden we vaak een week bij jou.
Dan gingen we de eendjes voeren in Casier z'n hof.
Het was de zoete inval, er kwam altijd wel iemand op bezoek.
De rest van de dag waren we aan het tekenen, of boekjes met het Waregems dialect aan het maken, of we zaten mee met jou in de veranda te naaien.
Poppenkleertjes en haarlinten.  En jij maar retouchen stikken voor Brooklyn. Of een rok, of gordijnen of een kleedje voor ons.
Altijd was je aan het naaien.  

Overal in huis kwam je speldjes tegen.

Ik ben ook beginnen naaien, mémé.  Met jouw stofschaar, die mama opnieuw heeft laten slijpen.
En weet je wat, er is nog veel blijven hangen, van wat je ons geleerd hebt toen.
Zo ben ik ervan overtuigd dat je in ieder van ons voortleeft.
Naast de naaimicrobe, erfde ik je lange smalle vingers en, net als papa, de gemakkelijke tranen, zowel bij vreugde als verdriet.
Als er vandaag tranen zijn, dan is dat misschien een beetje verdriet omwille van het afscheid, maar vooral vreugde om de mooie herinneringen.