maandag 24 maart 2014

PAPIEREN JURKEN



























Toen ik de papieren jurken zag verschijnen van mama Angie en haar dochter, verscheen een grote glimlach op mijn gezicht.
Niet alleen omdat ik ze zo mooi en kleurrijk vond en omdat de dochter zo opgaat in de fotoshoots, maar vooral omdat ze een mooie herinnering naar boven brachten.

Mijn zus en ik brachten menig vakantie door bij moeke & bompa.  Daar werd veel geknutseld.
Zo zijn we eens op het idee gekomen om kleren te maken in papier.  Bruin papier had onze bompa altijd liggen, en er was ook nog een rol oud behangpapier ter beschikking.
Omdat we even later weer met de familie op weekend naar zee zouden gaan, maakten we een hele collectie, zodat we een modeshow konden doen met de nichtjes en het -ocharme enige -neefje.
Omdat we niet zeker waren dat die laatste dat wel zo leuk ging vinden, maakten we voor hem een auto.
Wel met een gigantische strik op, dat dan wel weer.

Dat herinnerde ik me niet meer, maar zag ik toen moeke voor mij de foto's van toen nog eens opdiepte.
De kwaliteit is niet top (nog uit de tijden voor digitale fotografie)  en de 'modeshow' vond plaats in een niet heel glamoureuze garage, maar dat gaf allemaal niets  (internet en blogs en pinterest bestonden immers ook nog niet).
En gelukkig blijven in herinneringen soms enkel de mooie dingen over, de omgeving was ik bijvoorbeeld helemaal vergeten.

Misschien een tip, voor mocht u niet weten wat doen met uw dochters de komende vakantie.









dinsdag 11 maart 2014

VOOR AMELYN

Het tweede kindje van mijn zus verdiende, net als haar flinke broer, een zelfgemaakt welkomstgeschenk.
De ouders houden nog steeds vooral van minimalistisch, grijs en wit.
De themakleur wilde ze ook wel verklappen deze keer: rood.

De ouders houden ook van rendieren (ze gingen op huwelijksreis naar lapland), en ik vond deze geweldige stof van Birch "Elk Family" online.  Ze bleek bij aankomst wel eerder beige dan grijs, maar bon, dat zien we dan even door de vingers.  Na de workshop in de Mokkakapot ging ik bij Moens op zoek naar een zacht bijpassend fleeceke.


Vorig weekend kreeg ze het eindelijk (ondertussen is ze bijna 1 maand oud).
En gelukkig werd het door iedereen mooi bevonden.

Natuurlijk niet zo mooi als zij.
Want Amelyn is echt een superschattig droppeke.
Met een supermooie naam!


zondag 9 maart 2014

HET LEVEN ZOALS HET KOMT

Het komt met ups and downs.
En zo gaat het dan ook met deze blog.

Net nu het lezersaantal weer gestaag begon te stijgen, viel ik wat stil.
Net nu ik op dreef was met naaien, viel dat ook weer stil.

Te druk.
Oh, wat haat ik die uitdrukking.
Alsof ik belangrijk ben.  Alsof mijn werk zo belangrijk is.
Maar het was wel overconsumerend de laatste tijd.
Mezelf net boven water houden, geen greintje energie over voor andere dingen.




















Kwamen daar nog grote twijfels in mijn hoofd bij.
Moet ik deze job wel blijven doen?
Ookal wil ik al architect worden van toen ik 12 was of zo.
Ookal heb ik 6 jaar hard gewerkt voor dat diploma (van burgerlijk ingenieur-architect).
't Is verdorie zwaar.
Of zoals  Brussels bouwmeester Olivier Bastin ooit tegen mij zei, toen ik als vrijwilliger werkte op de dag van de architectuur: "C'est le plus beau métier du monde, mais c'est un métier du chien."

Ik haat het woord 'ploetermoeder', maar ik voel me er vaak één.
En dan heb ik nog maar één kind, en een braaf.

Ik las onlangs dit geweldig inspirerende artikel over "changing dreams".
Misschien moet ik dat inderdaad durven.
Misschien heb ik nooit gedroomd van het moederschap (het leek me een evidentie), maar blijkt het voor mij nu belangrijker te zijn dan gelijk wat.
Ik heb ook echt nood aan creatief bezig zijn, buiten mijn werk.  Knutselen.  Met de handen werken, in plaats van achter de computer.  Snel resultaat.
Architectuur is een trage bezigheid.  Ik moet vaak denken aan Elsschot:
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren."
Dat is eigenlijk de reden waarom ik deze blog ben begonnen, tijdens een vorige 'crisis'.
Creatieve positieve uitlaatklep.


Maar goed, beterschap is op komst, ik voel het. (Net als een klein beetje lente.)
Nog geen idee hoe of in welke vorm, maar ik kom er wel weer uit.

En vanaf nu zie ik het leven door een houten bril.
Jawel, ik heb er lang op moeten wachten (besteld op 2de kerstdag!).
Maar kijk, het ziet er al veel beter uit!






dinsdag 4 maart 2014

KLEUR VAN DE MAAND

In november startte Marieke van de mier en de leeuw een heel tof project:
De kleur van de maand.

Ze heeft geen tijd meer om ermee verder te gaan, maar ik vond het zo'n topidee, dus ik neem met plezier de rubriek over.   Hopelijk doen jullie nog even enthousiast mee.
Het is zo mooi om zien hoe totaal random gekozen foto's, gewoon door een streepje kleur, toch een mooie verzameling vormen.

De regels blijven dezelfde:
1. de opgegeven kleur moet voorkomen in de foto; veel of een beetje, dat maakt allemaal niet uit.2. jij moet eigenaar zijn van de foto; leuke foto's zoeken op het internet en opgeven telt dus niet mee.3. de opdracht loopt af op 31 maart 2013.

Hoe deelnemen?Plaats één (of meerdere) foto('s) op je blog/website/flickr/etc en zet de link in de comment onder deze post. Ik pin de foto dan met de correcte bron op het verzamel-pinterest-board.Wie geen blog heeft, mag de foto('s) ook doormailen naar ontroerendgoed.liesbeth@gmail.com en dan zorg ik ervoor dat ze bij de verzameling gezet worden. Laar dan ook even in je mailtje weten wat je graag als vermelding bij jouw foto('s) wil zien.




En de kleur van de maand maart is: KOBALTBLAUW.





De kleur van een zomers kleedje dat smacht om weer uit de kast te mogen.
Weg jas en sjaal, welkom blote benen! (Nog even geduld, Liesbeth).

Ik zet de boel alvast in gang met deze foto's uit mijn archief:











In order of appearance:

Beeldje in D-hotel in Kortrijk
Kunstwerk in Delft met weerspiegeling van de kerk
Londen (rondleiding oude buurt Olympisch dorp)
Londen (Olympisch stadion in aanbouw)
Londen (Barbican Centre)
Station Luik van Calatrava
Scheldekaai in Antwerpen
en als afsluiter Aaron im Schwarzwald