vrijdag 1 maart 2013

LIEFSTE AARON WEEK 17

Tot nu toe ging je tuutloos door het leven, zoon.  
Maar je begint op je duim te zuigen af en toe.
Regelmatig gaat je ganse vuistje in je mond om te sabbelen, dat vinden we allemaal prima.
Maar duimzuigen, dat lijkt ons geen goed plan.  
Dat is nog veel moeilijker om ooit af te leren dan een tuut.  Dus hebben we er nu toch één.  En als je aan het zuigen bent, lukt het om hem als vervanger te geven.  Dan tutter je erop los.
Maar daarbuiten niet.  Dan spuw je hem direct weer uit.
Vind ik goed, hoor.  Je hoeft niet ganse dagen met een tuut in je mond te zitten.  
Ik moet sowieso nog wennen aan het zicht.

Verder heeft je papa een nieuwe bijnaam voor je: Groeispurtman.
Jaja, het is weer zover.  Vermoeiend.  Maar we weten ondertussen dat dat ook weer over gaat.

Je bent letterlijk weer gegroeid.  Zo ineens.  Enorm in de lengte.  Je pyjamaatjes zijn te kort allemaal.  

Je bent ook veel actiever geworden.  Je moest je eens zien gaan in de wipper!
En zelfs de maxicosi doe je schommelen. Dan duw je met je beide hieltjes, zoals je een paard aanspoort om te rijden. Ju! En sneller en harder! En terwijl maar lachen met wijd open mond.
Wat een plezier. 





1 opmerking: